>千早井 |
|
1行目: |
1行目: |
| 千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早千早
| | 編集力がこの記事に向くまで白紙化 |